Vanmorgen, terwijl ik aan het hardlopen was, viel me iets op.
Het werd me echt duidelijk dat ik nog met één voet in het verleden stond, terwijl de andere al in het heden was.
Tijdens het paardrijden had ik al door dat het tijd was om mijn angsten om te zetten en mijn spanning los te laten.
Ik ben er klaar voor om een nieuw begin te maken, en dat werd me afgelopen week wel duidelijk.
Ik kwam mezelf flink tegen en voelde waar ik de afgelopen maanden, misschien zelfs langer, al mee worstelde.
Het verleden, dat lijntje met dat verleden, daar wil ik nu echt mee afrekenen.
Het houdt me tegen, dus het is tijd om daar serieus aan te werken.
Vanmorgen werd het me nog eens extra duidelijk dat ik met één voet in het verleden sta en met de andere in het nu,
waardoor ik vaak vastloop en niet vooruitkom.
Nu ga ik luisteren naar mijn roep als Sjamaan.
Reactie plaatsen
Reacties